Het gaat mis
Door schaarste stijgen de prijzen. En we blijven consumeren. Gevolg: de geringe voorraad slaat om in een tekort. Prijzen stijgen verder en er ontstaat een lobby vanuit diverse sectoren. Ondertussen groeit de wereldbevolking door en voegen we steeds meer moderne technologie toe aan ons dagelijks leven. Maar daarmee wordt de vraag naar chips, en dus het probleem, alleen maar groter. We stevenen af op een punt dat we niet meer verder kunnen. En dan? De economie komt tot stilstand en plunderingen zullen starten. Doemdenken, misschien. Maar het móet anders. Vandaag nog.
Transitie door circulariteit
Laten we het van de positieve kant bekijken. Er wordt ons een kans in de schoot geworpen. Waarom gebruiken we deze situatie niet als vliegwiel om onze droom waar te maken? Namelijk: de transitie op gang brengen. Overgaan naar circulaire gebouwen. Naar materialen die losmaakbaar, biobased en CO2 neutraal zijn. Ja, die zijn nog steeds duurder dan de huidige grondstoffen. Maar hoe lang is dat nog het geval? Nog een half jaar, een jaar? Wordt circulariteit daarna een nieuwe gewoonte binnen de vastgoedsector? En wat als circulaire materialen zelfs goedkoper worden dan de ouderwetse? Gaan we er dan ineens wel helemaal in mee?
Een nieuwe economie, een nieuwe mindset
Zo’n transitie vraagt om een nieuwe mindset: ontwerpen op basis van beschikbare materialen en niet op basis van een ideaalplaatje. Het begint bij de opdrachtgevers, zij moeten hier de ruimte voor geven. Vervolgens moet een architect dit kunnen, het vraagt om een andere creativiteit. Maar ook een aannemer moet zich anders opstellen. Want hoe geef je garanties op, bijvoorbeeld, hergebruikte kozijnen? En wat doet een opdrachtgever als hij die garanties niet krijgt? Draagt hij het risico dan zelf?
De uitdaging is niet om nieuwe technologieën te ontwikkelen die duurzamer of meer circulair zijn. Die zijn er al en verbeteren in een razendsnel tempo. De uitdaging zit ‘m juist in wet- en regelgeving, financiering, marktstimulering en businessmodellen om dit mogelijk te maken. We zijn niet op zoek naar een almaar doorgroeiende economie, maar een economie die stabiliseert. En dan floreert. [1]
De toekomst
Schaarste; niemand zit er op te wachten. Maar het biedt ons een kans. Een kans om een beweging van buiten naar binnen te maken. Vanuit een economie die draait om elke dag meer, moeten we naar een transitie van elke dag een beetje opnieuw. Hoe snel kan dit gerealiseerd kan worden? En hoe ga jij hier aan bijdragen?
[1] Uit Kate Raworth’s pleidooi voor een donuteconomie: een duurzame en sociale economie die zich richt op welzijn in plaats van groei.